Polhus of Poelhuis, 700 jaar
In "die ältesten Lehenbucher und Lehenreg. der Edelherrschaft Steinfurt" wordt reeds in 1319 melding gemaakt van "Arnoldus Wegsteden domum Polhus sita(m) Winterswic". In het jaar 2019 vieren we dan ook het feit dat de boerderij 700 jaar geleden al officieel genoemd werd. De boerderij, in elk geval de plek waar geboerd werd, is veel ouder, maar daar staat niets van op papier. Op de hogere zandgronden, de essen, vindt men op ongeveer een meter diepte, resten uit de vroege middeleeuwen.

Vele eeuwen hebben de mensen die op de boerderij Poelhuis woonden, zich "Poelhuis" genoemd. Wander Poelhuis (1726) huwt Hilleken Thijeenk en verbouwt in 1772 de boerderij zoals die er nu uitziet. Ter gelegenheid daarvan laat hij een gedenksteen boven de voordeur plaatsen met het opschrift: Wander Polhus - Hilken Theink - Genant (genaamd) Polhus - Eheleit (echtelieden) Renovadum (vernieuwd) Anno 1772. 
Bij een verbouwing in 1921 van het voorhuis, er kwamen bovenramen en een bovenlicht boven de voordeur, is de steen niet meer teruggeplaatst. Bernard Weenink uit Lievelde, de oprichter van het Museum Erve Kots, zag de steen op de zolder van Poelhuis liggen, mocht die meenemen, en nu prijkt die al weer vele jaren in de voorgevel van het Los Hoes op het museumterrein.

In 1840 trouwt Grada Johanna Poelhuis, de achterkleindochter van Wander Poelhuis met Gerrit Jan Tiggeloven van boerderij Simmelink en brengt zo onze familienaam naar de boerderij. 
Vroeger werd de boerderij soms groter door het te verlengen. Zo staat op de achtergevel het jaartal 1895, de laatste keer dat het met 2 "gebinten", ongeveer 5 meter lengte is vergroot.

Op de foto's: gedenksteen - Los Hoes museum Erve Kots te Lievelde - boerderij Poelhuis anno 1950

Veranderingen
Het was niet altijd een doorsnee boerderij. Begin jaren 50 was er op de boerderij het eerste KI station van de Fok- en Controlevereniging Winterswijk. Op de plek waar nu het sanitair gebouw is was de stalling voor de manshoge fokstieren en waar nu de kampeerplekken zijn waren de weilanden waar de stieren in de zomer buiten liepen en waar ze af en toe als ze door langsfietsende kinderen uitgedaagd werden, veilig vanachter het prikkeldraad, met een diep gebrul ontzag afdwongen.
Toen in 1958 alle stieren naar een nieuwe stal verhuisden in Winterswijk-Miste, de plek overigens waar nu Camping de Twee Bruggen is, werd het weer een gewone boerderij met 20 melkkoeien, 20 stuks jongvee, 10 zeugen met bijhorende biggen, 40 vleesvarkens, 200 legkippen en op de akkers verbouwde men rogge, haver, gerst, aardappelen en voederbieten. Een echt gemengd bedrijf waar alle werk gedaan werd met 2 trekpaarden.

De trekkers kwamen in 1966, Jan werd in dat jaar 16, en in 1972, bij de overschakeling van de melkbussen naar de melktank, is er een ligboxenstal gebouwd voor 64 melkkoeien. In 1993 is de keuze gemaakt om te stoppen met de melkveehouderij. Een keuze maken tussen een stevige uitbreiding en sterk groeien, of nog 1 keer heel iets anders ondernemen.  De grond is voor een deel nieuwe natuur geworden, enkele weilanden gingen naar de paarden en de walnotenbomen, en overige weides voor voer van de koeien van de buren. Boer Jan is gestart in 1993 als zelfstandig adviseur plattelandsontwikkeling en betrokken bij een groot aantal projecten in de Achterhoek.
De familie heeft zelf veel gekampeerd, met een voorkeur voor Scandinavië met vele natuurlijk ogende kleine campings. Zoiets zagen zij ook wel zitten. Annette en Jan  zijn in de zomer van 1996, nabij een mooi stukje nieuwe natuur op het erf van Poelhuis, de camping gestart. Zo bieden ze vele gasten een beetje plattelandsgevoel dat zij elke dag kunnen ervaren en graag met anderen willen delen. Zoon Wander is inmiddels tot het bedrijf toegetreden en doet dat naast het bedrijf Poelhuis Innovation, het bedrijf dat de unieke Enetorpet tekenverwijderaar op de Europese markt brengt. zie ook www.enetorpet.nl